Zawartość
Akta metrykalne urodzeń, ślubów i zgonów - duplikaty 1907-1911, sygn. 1-5; allegata
do akt zaślubionych 1907-1911, sygn. All. 1-5. Szczegółowo zawartość rodzajową akt
oddaje baza PRADZIAD.
Dzieje ustrojowe
Świeckie urzędy i księgi stanu cywilnego utworzone zostały na terenie Księstwa Warszawskiego
na mocy wprowadzonego z dniem 1 maja 1808 r. Kodeksu Napoleona (Dziennik Praw Księstwa
Warszawskiego t. I: s. XXXVI, Nr 2, s. 46-47; Nr 9, s. 195-201; Nr 10, s. 231-236);
obowiązywały do końca 1825 r. Od 1826 r., na mocy postanowienia Księcia Namiestnika
z 3 listopada 1825 r. na terenie Królestwa Polskiego wprowadzono właściwie religijny
charakter akt stanu cywilnego: w wyznaniach chrześcijańskich akta stanu cywilnego
połączono z metrykami kościelnymi - urzędnikami stanu cywilnego byli przełożeni parafii,
a w wyznaniach niechrześcijańskich - burmistrzowie lub osoby świeckie uprawnione przez
władze (Dziennik Praw Królestwa Polskiego: t. 10, s. 41-84; t. 11 s. 15-29). Nowe,
ogłoszone 24 czerwca 1836 r., Prawo o Małżeństwie, w przeciwieństwie do Kodeksu Napoleona
traktującego małżeństwo jako umowę cywilną, której zawarcie i rozwiązanie zależało
od władz cywilnych, zawarcie małżeństwa uzależniało od władz duchownych, a obrzęd
religijny zyskał pierwszeństwo przed czynnościami cywilnymi tj. spisaniem aktu. Skutki
cywilne zawartych małżeństw przekazano do kompetencji sądom cywilnym (Dziennik Praw
Królestwa Polskiego, t. 18 s. 46-297). Wyznaniowe prowadzenie ksiąg stanu cywilnego
oparte na postanowieniu Księcia Namiestnika z 3 listopada 1825 r. obowiązywało na
terenie byłego Królestwa Polskiego do 31 grudnia 1945 r. Świeckie urzędy stanu cywilnego
jako jednolite w całym kraju organy administracji państwowej powołane zostały na mocy
dekretu z 25 września 1945 r. (Dz. U. 1945 Nr 48, poz.: 272, 273). Pierwotnie siedzibą
urzędnika stanu cywilnego było miasteczko Sieciechów. Od 1824 r. obrzędy religijne
odprawiane były, okresowo zamiennie, w dwu kościołach: parafialnym w miasteczku Sieciechów
i w klasztornym, "Opactwie". Na mocy postanowienia biskupa diecezji sandomierskiej
z 19 lipca 1886 r. po raz kolejny przeniesiono odprawianie obrzędów parafialnych z
kościoła w osadzie do kościoła " na Opactwie" (58/46, sygn. 6450, s. 14). Mimo formalnego
istnienia jednej parafii Sieciechów, w księgach metrykalnych jako miejsce sporządzenia
aktów w latach 1901-1902 występują obok siebie: Sieciechów i Sieciechów-Opactwo, a
od 1902 r. dziekan zamykając księgi wpisów określa parafię nazwą "Sieciechów-Opactwo".
Po wydzieleniu, w oparciu o zgodę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Głównego Naczelnika
Kraju przekazaną w dniu 2 marca 1907 r. (58/46, sygn. 6450, s. 115-116), z "dużej"
parafii Sieciechów osady Sieciechów i utworzenie w niej parafii filialnej połączone
z naznaczeniem dla niej z dniem 12 kwietnia 1907 r. wikariusza, mającego prawo prowadzenia
akt stanu cywilnego, parafia Sieciechów występuje w aktach jako parafia Sieciechów
Opactwo, z siedzibą administratora i urzędnika stanu cywilnego we wsi Sieciechów-Opactwo,
zwanej od końca lat 30-tych XX w. - Opactwo. Do zadań urzędników stanu cywilnego należało
prowadzenie ksiąg w dwu egzemplarzach. Wpisywano do nich, w określonej przepisami
formule, akta: urodzenia dziecka, uznania dziecka pozamałżeńskiego, przysposobienia,
zapowiedzi małżeństwa (do 1825 r.), małżeństwa i śmierci. Egzemplarz „rządowy” stanowiła
księga podzielona na trzy części, z których każda przeznaczona była do zapisywania
jednego rodzaju akt: urodzeń, ślubów i zgonów, zamykanych protokolarnie corocznie;
stanowiła ona duplikat, który wraz z allegatami, czyli załącznikami do akt metrykalnych
(głównie do akt ślubów), po kontroli, przekazywano do archiwum hipotecznego właściwego
terytorialnie sądu pokoju (i jego późniejszego odpowiednika). Unikat, czyli egzemplarz
gruntowy pozostawał w miejscu sporządzenia (do 1825 r. w archiwum gminy); wpisów dokonywano
w trzech odrębnych księgach: każda prowadzona w okresie wieloletnim (do czasu całkowitego
zapisania), przeznaczona na wpis jednego rodzaju akt metrykalnych: urodzeń, ślubów,
zgonów. Przepis Rady Ministrów z 29 kwietnia 1909 r. nałożył na władze sądowe Królestwa
Polskiego obowiązek wprowadzania, w przechowywanych w archiwach hipotecznych egzemplarzach
ksiąg stanu cywilnego (duplikatach), na marginesach akt urodzeń informacji o zawarciu
małżeństwa, otrzymanych od prowadzących księgi stanu cywilnego (Sobranie Uzakonenij
i Rasporâženij Pravitel'stva, 1909 Oddz. I, No 90, poz. 715, s. 1474). Wpisy prowadzono
w języku polskim, a od 1 stycznia 1868 r., na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego
w Królestwie Polskim, księgi o urodzonych, zaślubionych i zmarłych wszystkich wyznań
- w języku rosyjskim; jedynie odpisy akt osób wyznania rzymsko-katolickiego wydawano,
w miarę potrzeb, w dwu językach: rosyjskim i polskim. Od 1915 r. księgi prowadzono
w języku polskim. Pierwotnie w skład parafii weszły wsie: Adamów, Budy Niemianowskie,
Czarny Lasek, Drożanki [Drużanki], Gózd, Korytki [Korytka], Kuczki, Kuczki B, Kleciska,
Lipiny, Niemianowice, Piskornica i Klwatka A, a od końca 1900 r. także wsie Wojsławice
Stare i Nowe (58/46, sygn. 6039). W 1908 r. w skład parafii wchodziły wsie: Adamów,
Budy Niemianowskie, Cybulówka, Czarny Lasek, Drużanki, Gózd, Gzowice, Korytka, Kuczki,
Lipiny, Niemianowice, Piskornica (Wiśniewski J., Dekanat radomski, Radom 1911, s.
345).
10 j.a. jednostka archiwalna, .13 mb. metr bieżący
aktowe materiały archiwalne - 10 j.a. .13 mb.
0 j.a. jednostka archiwalna, 0 mb. metr bieżący
Aktotwórca: Urząd Stanu Cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Sieciechów Opactwo
Inne nazwy twórcy:
Archiwum Państwowe w Radomiu
(ul. Wernera 7, 26-600 Radom)