Zawartość
Akta metrykalne urodzeń, ślubów i zgonów - duplikaty 1900-1911 sygn. 1-12. Szczegółowo
zawartość rodzajową akt, wraz z lukami, oddaje baza PRADZIAD.
Dzieje ustrojowe
Świeckie urzędy i księgi stanu cywilnego utworzone zostały na terenie Księstwa Warszawskiego
na mocy wprowadzonego z dniem 1 maja 1808 r. Kodeksu Napoleona (Dziennik Praw Księstwa
Warszawskiego t. I: s. XXXVI, Nr 2, s. 46-47; Nr 9, s. 195-201; Nr 10, s. 231-236);
obowiązywały do końca 1825 r. Od 1826 r., na mocy postanowienia Księcia Namiestnika
z 3 listopada 1825 r. na terenie Królestwa Polskiego wprowadzono właściwie religijny
charakter akt stanu cywilnego: w wyznaniach chrześcijańskich akta stanu cywilnego
połączono z metrykami kościelnymi - urzędnikami stanu cywilnego byli przełożeni parafii,
a w wyznaniach niechrześcijańskich - burmistrzowie lub osoby świeckie uprawnione przez
władze (Dziennik Praw Królestwa Polskiego: t. 10, s. 41-84; t. 11 s. 15-29). Nowe,
ogłoszone 24 czerwca 1836 r., Prawo o Małżeństwie, w przeciwieństwie do Kodeksu Napoleona
traktującego małżeństwo jako umowę cywilną, której zawarcie i rozwiązanie zależało
od władz cywilnych, zawarcie małżeństwa uzależniało od władz duchownych, a obrzęd
religijny zyskał pierwszeństwo przed czynnościami cywilnymi tj. spisaniem aktu. Skutki
cywilne zawartych małżeństw przekazano do kompetencji sądom cywilnym (Dziennik Praw
Królestwa Polskiego, t. 18 s. 46-297). Wyznaniowe prowadzenie ksiąg stanu cywilnego
oparte na postanowieniu Księcia Namiestnika z 3 listopada 1825 r. obowiązywało na
terenie byłego Królestwa Polskiego do 31 grudnia 1945 r. Świeckie urzędy stanu cywilnego
jako jednolite w całym kraju organy administracji państwowej powołane zostały na mocy
dekretu z 25 września 1945 r. (Dz. U. 1945 Nr 48, poz.: 272, 273). Wydzielenie z parafii
Skaryszew niektórych miejscowości i utworzenie we wsi Kuczki parafii filialnej i naznaczeniu
dla niej wikariusza, mającego prawo prowadzenia akt stanu cywilnego nastąpiło w oparciu
o zgodę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Głównego Naczelnik Kraju przekazaną w 12
czerwca 1898 r. (58/46, sygn. 5622, s. 106). Pierwszego wpisu akt stanu cywilnego
w parafii filialnej, określanej w aktach jako „Kuczki”, „Kuczki-Józefów”, „Kuczki
vel Józefów” lub „Józefów”, dokonano 2 lutego 1900 r. Siedzibą urzędnika stanu cywilnego
były Kuczki. Do zadań urzędników stanu cywilnego należało prowadzenie ksiąg w dwu
egzemplarzach. Wpisywano do nich, w określonej przepisami formule, akta: urodzenia
dziecka, uznania dziecka pozamałżeńskiego, przysposobienia, zapowiedzi małżeństwa
(do 1825 r.), małżeństwa i śmierci. Egzemplarz „rządowy” stanowiła księga podzielona
na trzy części, z których każda przeznaczona była do zapisywania jednego rodzaju akt:
urodzeń, ślubów i zgonów, zamykanych protokolarnie corocznie; stanowiła ona duplikat,
który wraz z allegatami, czyli załącznikami do akt metrykalnych (głównie do akt ślubów),
po kontroli, przekazywano do archiwum hipotecznego właściwego terytorialnie sądu pokoju
(i jego późniejszego odpowiednika). Unikat, czyli egzemplarz gruntowy pozostawał w
miejscu sporządzenia (do 1825 r. w archiwum gminy); wpisów dokonywano w trzech odrębnych
księgach: każda prowadzona w okresie wieloletnim (do czasu całkowitego zapisania),
przeznaczona na wpis jednego rodzaju akt metrykalnych: urodzeń, ślubów, zgonów. Przepis
Rady Ministrów z 29 kwietnia 1909 r. nałożył na władze sądowe Królestwa Polskiego
obowiązek wprowadzania, w przechowywanych w archiwach hipotecznych egzemplarzach ksiąg
stanu cywilnego (duplikatach), na marginesach akt urodzeń informacji o zawarciu małżeństwa,
otrzymanych od prowadzących księgi stanu cywilnego (Sobranie Uzakonenij i Rasporâženij
Pravitel'stva, 1909 Oddz. I, No 90, poz. 715, s. 1474). Wpisy prowadzono w języku
polskim, a od 1 stycznia 1868 r., na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w
Królestwie Polskim, księgi o urodzonych, zaślubionych i zmarłych wszystkich wyznań
- w języku rosyjskim; jedynie odpisy akt osób wyznania rzymsko-katolickiego wydawano,
w miarę potrzeb, w dwu językach: rosyjskim i polskim. Od 1915 r. księgi prowadzono
w języku polskim. Pierwotnie w skład parafii weszły wsie: Adamów, Budy Niemianowskie,
Czarny Lasek, Drożanki [Drużanki], Gózd, Korytki [Korytka], Kuczki, Kuczki B, Kleciska,
Lipiny, Niemianowice, Piskornica i Klwatka A, a od końca 1900 r. także wsie Wojsławice
Stare i Nowe (58/46, sygn. 6039). W 1908 r. w skład parafii wchodziły wsie: Adamów,
Budy Niemianowskie, Cybulówka, Czarny Lasek, Drużanki, Gózd, Gzowice, Korytka, Kuczki,
Lipiny, Niemianowice, Piskornica (Wiśniewski J., Dekanat radomski, Radom 1911, s.
345).
12 j.a. jednostka archiwalna, .19 mb. metr bieżący
aktowe materiały archiwalne - 12 j.a. .19 mb.
0 j.a. jednostka archiwalna, 0 mb. metr bieżący
Aktotwórca: Urząd Stanu Cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Kuczki
Inne nazwy twórcy:
Archiwum Państwowe w Radomiu
(ul. Wernera 7, 26-600 Radom)